بررسی و تحلیل مشارکت شهروندی و رابطه آن با تکالیف و رضایتمندی شهروندان در شهر جدید گلبهار (با تأکید بر مشارکت در کاربری اراضی)

بعد از جنگ جهانی دوم و به دنبال افزایش سریع جمعیت و گسترش مشکلات شهری، ایجاد شهرهای جدید به‌عنوان یکی از مهم‌ترین سیاست‌های شهری برای کاهش این مشکلات در شهرهای بزرگ مطرح گردید. اما این سیاست‌ها در کشورهای درحال‌توسعه به‌خصوص ایران، به دلیل فقدان برنامه‌های دقیق و عدم توجه به نیازها و خواست‌های شهروندان با شکست مواجه شدند و به نظر می‌رسد که با توجه به استراتژی ایجاد شهرهای جدید و اهداف آن، شهرهای جدید به اهداف خود نرسیده‌اند. ازاین‌رو باید برنامه‌های دقیق در پیش گیریم تا علاوه بر اینکه جمعیت موجود شهرهای جدید حفظ گردند، بلکه به جمعیت آن‌ها نیز، افزوده شود. مشارکت مردم در امر برنامه‌ریزی و احترام به آراء و عقاید آن‌ها، شاید اولین گام برای رسیدن به هدف‌های برنامه‌ریزی شهری باشد بنابراین با توجه به اهمیت مشارکت شهروندی در موفقیت طرح‌های شهری، در این پژوهش، مشارکت شهروندان در کاربری اراضی شهری در شهر جدید گلبهار بررسی می‌شود تا شاید راه و حلی برای مشکلات شهرهای جدید باشد. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده، جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه انجام‌شده است و داده‌های حاصل از پرسشنامه با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با آزمون‌های رگرسیون، t-test, crosstabs, chi square و Spearman، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد که میزان مشارکت شهروندان در شهر جدید گلبهار در سطح پایینی است و کمترین میزان آن مربوط به کاربری اراضی است و همچنین میزان رضایتمندی آنان نیز از خدمات ارائه‌شده سطح پایینی را نشان می‌دهد. طبق نتایج، رابطه معناداری میان رضایتمندی، تکالیف، سن، تحصیلات، مدت اقامت و شغل با مشارکت وجود دارد اما رابطه میان جنس و تأهل با مشارکت معنادار نیست.